Als een kind kanker heeft … tips voor de omgeving
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ga het gezin niet uit de weg; kanker is niet besmettelijk en het gezin kan uw steun hard gebruiken. Natuurlijk is de diagnose ook voor u een schok, maar voor het gezin is het nog zwaarder. De behandeling duurt vaak lang en is zwaar en intensief. Het gezin zal alle zeilen bij moeten zetten om zich staande te houden en u kunt daarbij helpen. Emotionele steun en praktische hulp zijn allebei nodig.

Bij emotionele steun kunt u denken aan:
-een luisterend oor.
-een hand om vast te houden.
-een schouder om uit te huilen.
-aandacht in de vorm van regelmatige bezoekjes, regelmatige telefoontjes, kaartjes en lieve briefjes, e-mailtjes.
-een kaartje speciaal voor de niet-zieke kinderen.
Of
-spontaan één van de ouders ophalen voor:
-een bos- of strandwandeling.
-een middagje samen naar de stad.
-een partijtje tennis of voetbal.
En:
-’s avonds even aanwippen voor een glas wijn.

Vraag of uw bezoekje of telefoontje schikt en wees niet teleurgesteld of ontmoedigd als u soms wordt afgewezen. De gemoedstoestand van ouders kan erg wisselen; soms komt het uit, soms is het te veel. Probeer het gewoon later nog een keer.

Maar ook:
-de toestand van het kind serieus nemen.
-rekening houden met periodes van verminderde weerstand van het kind.
-begrip hebben voor gedragsveranderingen bij het zieke kind ten gevolge van bepaalde medicijnen en de daaruit voortvloeiende opvoedingsproblemen.
-het gezin ruimte geven het op hun eigen manier te doen.
-rekening houden met de tijd die het gezin voor elkaar nodig heeft.

Bij praktische hulp kunt u denken aan:
-opvang van de andere kinderen.
-vervoer van de andere kinderen naar het ziekenhuis voor een bezoekje aan hun zieke brus.
-de andere kinderen meenemen voor een uitstapje.
-boodschappen.
-medicijnen ophalen bij de apotheek.
-eten koken.
-de was en de strijk.
-stoffen en stofzuigen.
-planten water geven.
-op het zieke kind passen zodat de ouders even tijd voor zichzelf hebben.
-gras maaien.
-de vuilcontainer wekelijks aan de weg zetten.

Helemaal mooi is het als een goede buur of een dichtbij familielid alle hulp coördineert. Vele handen maken licht werk.

Wat u niet moet doen:
-steun aanbieden in het algemeen: Je belt wel als je me nodig hebt hè?
-hulp aanbieden in het algemeen: Je roept maar als ik iets voor je kan doen!

Want In het algemeen hebben ouders gewoon niet de energie om te bedenken welke steun of hulp ze nodig hebben.

-het na een maand of twee voor gezien houden.

Want na een maand of twee begint het voor de meeste gezinnen pas goed.

-denken dat alles in orde is als de behandeling achter de rug is.

Want dan pas komen ouders eraan toe het gebeurde tot zich te laten doordringen en juist dan hebben ze een steuntje in de rug nodig.

-raad geven over alternatieve behandelingen.

Want alleen de reguliere geneeskunde biedt een kind met kanker kans op genezing bovendien behoort de kinderoncologische zorg in ons land tot de beste ter wereld samen met de behandelend arts kan eventueel worden gekeken naar aanvullende behandelingen.

-steeds zeggen dat alles goed komt.

Want niemand weet of dat zo zal zijn.

U kunt heel veel betekenen voor het gezin. Door de ouders de praktische beslommeringen uit handen te nemen, geeft u het gezin iets heel waardevols: tijd voor elkaar en de kans een klein beetje “gewoon” te leven.